Κείμενο της Ελένης Σαμπάνη γραμμένο για το κομμάτι Eclipsing του Ηλία Μαντικού.
Ακούστε το κομμάτι στον player στο κάτω μέρος της σελίδας.
Μνήμη | Περιφερόμαστε στην άμμο της ερήμου.
Η μνήμη είναι ένας άγονος τόπος για τον άνθρωπο που μένει μοναχός.
Ο κόκκος άμμου, η απόδειξη ότι κάτι υπήρξε. Ο άνεμος, η ελπίδα ότι θα παρασύρει όλη την άμμο της ερήμου και θα την πάει μακριά, ανακαλύπτοντας ότι από κάτω της υπήρξε κάποτε νερό. Και τότε η άμμος γίνεται χώμα, η έρημος υπόνοια ζώης.
Και η φωνή του σπαραγμού, φωνή που ξεκινάει το ταξίδι της.
–
Ελένη Σαμπάνη